Zeven jaar hartverwarmende lente

Geplaatst op 23 maart 2008 door Auteur

Paasweekend en het sneeuwt. Als je naar buiten kijkt krijg je nog weinig lente gevoel. De wind is snijdend koud en als pech hebt wordt je ook nog getrakteerd op natte sneeuwvlokken in je gezicht. Eergisteren was het de dag van de lente. En ook toen sneeuwde het. Het gaf me een déjà vu gevoel. Zeven jaar gelden ging Shespot.nl op 21 maart online en ook toen sneeuwde het. Ik mailde aan een groep vrouwen de volgende tekst:

Tis vandaag lente zeggen ze…., maar de sneeuwvlokken dwarrelen voor mijn raam en buiten is de wereld wit. Binnen snort de kachel. Tijd voor warmte.
Ik wilde jullie een nieuwe site aankondigen, een project dat ik samen met een
aantal vrouwen gemaakt heb en dat vandaag in de lucht is:
Shespot, een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding
http://www.shespot.nl
Dus ga alleen kijken als je in de mood bent voor erotiek.
verjaardag_shespotAl maanden lang stond een oproep op het forum voor een nieuwe Shespot-meeting. Enthousiaste reacties gaven aan dat iedereen er zin in had. En op zaterdag 22 maart was het zover. In het hartje van Amsterdam had Savanne een plekje gevonden, waar het warm was en waar muziek gedraaid kon worden, om te gaan swingen. Toen ik binnen kwam waren er ongeveer 20 Shespotters. Viv en Isa vertelde enthousiast over hun hotelletje in de PC-hoofdstraat. Ze hadden elkaar leren kennen via She en zijn nu vriendinnen voor het leven. Iedereen stond geanimeerd te praten. Steeds meer mensen druppelde binnen. Leuk om nu eindelijk gezichten bij nicks te leren kennen.

Ik wilde de laatste tram halen, om weer huis waards te keren, toen er onrust ontstond. Nee, ik mocht nog niet weg. Er was een verrassing. Een lichte panier overviel me. Ik moest kiezen tussen de laatste tram of de gezelligheid. En ik kon ze toch niet in de steek laten?
Ineens was daar de taart met zeven kaarsjes en stond iedereen lang zal ze leven te zingen. Shespot 7 jaar, hiep hiep hoera. Ik mocht de kaarsjes uitblazen en ik kreeg een stapeltje kaartjes. Ik was totaal overrompeld en stond een beetje met mijn mond vol tanden en dacht ook nog aan de laatste tram.

Later, toen ik in de tram zat kon ik de kaartjes rustig bekijken en lezen. Warme woorden:
“Lieve Katja, je hebt mij enorm veel energie gegeven, in de vorm van een website, die mijn leven heeft veranderd. Integer, hartverwarmend, open, direct en eerlijk! Shespot!”
“She heeft mij in contact gebracht met heel veel fijne mensen.”
“Bijzonder is de plek, mooier nog de mensen, die er verblijven, dank je wel.”

Waarom moest ik zo nodig die laatste tram halen? Waarom was ik niet gebleven? En waarom heb ik niet even het woord genomen en waarom heb ik niet iedereen bedankt? Het zijn al die lieve en bijzondere mensen, die Shespot zo bijzonder maken en dat mogen ze best weten.
Dus bij deze: iedereen bedankt, die Shespot een warm hart toedraagt en die een bijdrage levert aan dat hele bijzondere gevoel, die thuishaven.
En Savanne en Florian, bedankt voor de organisatie van deze Shespot-meeting.

Geplaatst in Over Shespot | Getagged , | 4 reacties

Marokkaanse handjes

Geplaatst op 7 februari 2008 door Auteur
terug-uit-marrakesh-in-nedeEen week geleden zag mijn linkerhand er nog exotisch uit. Een mooie hennatekening, die ik had veroverd op het grote plein van Marrakesh. Vandaag is er al niets meer van te zien. Zo snel vervliegen de herinneringen van een zonovergoten exotische break.

Geplaatst in Uit het gewone leven | Een reactie plaatsen

Intergratie in Marokko

Geplaatst op 26 januari 2008 door Auteur

 Even een weekje weg van de regen, de wind en de triestigheid. Op zoek naar de zon aan de rand van de Sahara in een van de mooiste oude koningsteden van Marokko: Marrakesh, met uitzicht op de hoge Atlas met besneeuwde toppen. Op het grote plein: Djema el-Fna heeft  de tijd stil gestaan. Koetsjes met paarden, ezelskarren, slangenbezweerders, medicijnmannen, veel sinasappels, dadels en noten en altijd veel mensen. Ga je nog verder, de donkere steegjes  van de souk binnen, dan wordt je overvallen door kleuren en geuren. Je weet niet waar je kijken moet.hotel-meridien-11
In de moderne buitenwijken verrijst het ene luxe hotelcomplex na het andere. We hadden het getroffen met ons hotel. Luxe en stijl gingen er hand in hand. Met een weelderige groene tuin waarin intieme paadjes en fonteinen voor verfrissing zorgde. ‘S avonds omgetoverd tot een ware droom tuin door de duizenden lichtjes. Maar het mooiste was wel de ontdekking van onze Hollandse keuken in Marokkaanse verpakking. Boerenkool in de volle tropenzon.hotel-meridien-10

Geplaatst in Uit het gewone leven | Getagged | 1 reactie

Spetterend begin in de mist

Geplaatst op 1 januari 2008 door Auteur

vuurwerk-2008-velserbroekVoor iedereen een gelukkig en gezond nieuw jaar

Geplaatst in Uit het gewone leven | 2 reacties

winter uitzicht

Geplaatst op 22 december 2007 door Auteur

22-12-07-01Onwaarschijnlijk mooi, dit uitzicht uit mijn raam.
Is dit echt Amsterdam?

Geplaatst in Uit het gewone leven | 1 reactie

Sexfilms kijken met 100 vrouwen

Geplaatst op 3 december 2007 door Auteur
1196714499.66291Afgelopen zaterdag was het dan zo ver. In de Beurs van Berlage mocht ik mijn grote experiment doen. Een workshop geven aan 75 vrouwen, waarbij ik vijf fragmenten van sexfilms zou vertonen. Alles was voorbereid. Ik had de vijf fragmenten na veel zoekwerk gevonden, geconverteerd en op mijn laptop staan. Zodat ik snel kon wisselen tussen de presentatie, waarin de vragen en de stellingen verwerkt waren en de filmpjes. Diana wilde de sessie wel aan elkaar praten. Na elke film gaan we stemmen: prettig om naar te kijken, opwindend, of walgelijk doormiddel van gekleurde kaartjes opsteken. Gelukkig ook vrouwen gevonden, die deze snel willen gaan tellen. Na de vijf fragmenten stemmen op de beste film. En vervolgens natuurlijk veel discussie. Hiervoor had ik ook nog een aantal stellingen voorbereid.

“En, wat doe je als er maar 5 vrouwen komen?” Vroeg Diana me. “Dan doen we het gewoon gezellig intiem” was mijn antwoord. De zaal was moeilijk te vinden, in een uithoek van het gebouw. En dan ook nog het onderwerp, misschien schrikt dat juist wel af. Dus een klein aantal deelnemers was helemaal niet ondenkbaar. Maar de werkelijkheid bleek anders. De vrouwen stonden te dringen voor de deur. Er bleken niet genoeg stoelen te zijn voor iedereen. Overal stonden mensen, ze zaten op de grond, of op de hoge richel aan de zijkant.

Na de intro en het voorstelrondje van het panel kon het eerste filmfragment gestart worden. Hiervoor had ik een voorzichtige keuze gemaakt. Een filmfragment van Anna Span, een vrouwelijke pornoregisseur uit Engeland, die vanuit een feministische invalshoek haar eigen films maakt. Haar motivatie en haar verhaal erachter is interessant. Na de eerste film ontstond er rumoer. Ze miste de mogelijkheid “suf” of  saai en niet boeiend te stemmen.

Door de discussie tussendoor verstreek de tijd al snel en we hadden maar een uur. De rode kaartjes waren nog nauwelijks gebruikt. Ik had de goede keuze gemaakt, vrouwen waardeerde deze films tussen neutraal en positief in. Na het vierde filmpje stelde Diana voor om verder te discussiëren en het vijfde filmpje maar te laten zitten. Gemor. Ze waren gekomen om filmpjes te kijken, ze hadden de smaak te pakken en wilde meer. Er klonk applaus toen toch het vijfde filmpje gestart werd. Maar, na een paar seconden ontstond er erg veel rumoer in de zaal. Ze kwamen bijna in opstand. Dit was het duidelijk niet. Bij de stemming kwamen voor het eerst de rode kaarten naar boven, die staan voor: “walgelijk”.

Op naar de slotfinale, welke filmpje zou het beste in de smaak vallen en het beste doen waarvoor het gemaakt is?  De kleurenkaarten werden weer omhooggestoken. Filmpje 1 en 5 vielen duidelijk niet in de smaak. Maar dat filmpje 3 de winnaar zou worden wekte mijn verbazing. De dames in de zaal wilde duidelijk meer. Er kwam ook veel nuttige opmerkingen. Het was duidelijk dat de fragmenten nog steeds te veel gemaakt waren voor de mannelijke fantasie. De wensen vlogen door de zaal. Heterovrouwen wilde meer man in beeld, wilde meer zien hoe hij opgewonden werd en ook hoe hij aan het werk ging om haar te verwennen. Maar het moest wel een mooie en aantrekkelijke man zijn, niet zo’n bodybuilder of pornoacteur, maar een natuurlijk lekker ding, met mooie uitstraling.

Ik moet alle resultaten en opmerkingen nog uitwerken, maar een ding staat als een paal boven water. Vrouwen willen sexfilms, en ze willen deze ook graag kopen. Maar dan moeten deze wel haar fantasie prikkelen. Dus filmproducenten, er ligt nog een mooie uitdaging en een onontgonnen markt voor u open.

Geplaatst in Workshop sexfilms | Getagged , , , , , , , | Een reactie plaatsen

De geheime wereld achter de gordijnen

Geplaatst op 27 november 2007 door Auteur
kralengordijnHet is al weer jaren geleden, dat ik het plan opvatte om onder Shespot een filmrubriek te hangen, waarin films besproken zouden worden, die vrouwen zouden kunnen appriceren. Daarvoor had ik wel eens een pornootje gezien. Meestal op initiatief van een exvrijer, die op die manier probeerde de stemming te beïnvloeden. Het was heel dubbel. Ik had er moeite mee om naar te kijken. Walging en schaamte speelde me parten. Maar ik kon ook niet onderkennen, dat het me toch opwond.

Nu moest ik zelf op zoek naar pornofilms. En hoe pakte ik dat aan. Mijn eerste blunder was, dat ik lukraak via internet een pakketje films kocht. De leverancier had er de aanbeveling bij, dat deze films ook voor vrouwen geschikt waren. Helaas, het was vunzigheid. Ze zijn snel in de prullenbak beland.  De tweede poging was al gewaagder. Ik ging naar de videotheek. Ik kan me nog heel goed herinneren, hoe ik me voelde, toen ik de verboden afdeling achter de gordijntjes betrad. Ik voelde me op gevaarlijk terrein. Zo wie zo drentelde ik eerst rond bij de gewone films, tot dat ik zeker wist, dat er niemand achter de gordijntjes was. Maar toen ik eenmaal het kralengordijn opzij geschoven had en een paar stappen had gedaan, kon ik niet meer terug. En het grote gevaar was, dat er elk moment iemand achter me aan kon komen. Vast weer zo’n vies mannetje, die me met veelbetekende blikken zou opserveren. Het duurde enkele tellen, voordat ik me weer kon concentreren op wat ik zag. En ik zag een overdonderende hoeveelheid videohoezen, met uitbundig veel stoeipoezen. Hoe moest ik uit deze overweldigende vleesverzameling een keuze maken?
Pas veel later had ik de moed om de mensen achter de balie van de videotheek aan te spreken. De eerste keer nog met rode konen. Maar gelukkig kreeg ik daar nuttige informatie en kon ik mijn zoektocht vervolgen.

Laatst was ik weer in de videotheek, om de serie Lost te lenen. Ik hoef niet meer achter de gordijnen, want ik heb nu andere bronnen gevonden, om mijn films te betrekken. Op de grond voor de gordijnen zat een klein jochie. Hij verveelde zich en zat zichtbaar te wachten. “Ik mag daar niet naar binnen hè?” zei hij tegen mij, als een excuus voor zijn aanwezigheid. “Nee, ik zou er maar niet naar binnen gaan” was mijn antwoord. Ik wist waarover ik sprak. Ik kon alleen maar heel hard hopen, dat zijn vader (of zijn moeder) heel snel weer te voorschijn zou komen, want ik had echt met dat jochie te doen.

Geplaatst in Workshop sexfilms | Getagged , , , , | Een reactie plaatsen

Het geluid van de voorbereiding

Geplaatst op 23 november 2007 door Auteur
women_incEr klinken vreemden geluiden door het huis. Hele foute muziek gemengd met geschreeuw of gezucht. Ik ben bezig in mijn werkkamer, die op zolder is ingericht. Tonnie vraagt van beneden angstig of alles boven wel goed gaat. Er wordt toch niemand vermoord? Zijn de buren een boom aan het omzagen? Of zijn het geluiden van een dame in de opperste fase van opwinding en genot? Of komt het van de straat?  Nee het komt uit de boxen van mijn geluidsinstallatie. Snel draai ik het volume wat lager. Ik had niet in de gaten dat het geluid zo doordringend zou zijn.

Ik ben aan het werk. Ik bereid me voor op Women Inc volgende week zaterdag 1 december in de Beurs van Berlage. In vol optimisme heb ik de organisatie aangeboden om een workshop te verzorgen namens Shespot. Naast de vele verhalen van vrouwen, de mooie erotic art exposities en het levendige forum bespreekt Shespot ook een rijke verzameling van films. Het zijn er ondertussen al meer dan 80. En natuurlijk speelt erotiek de hoofdrol in deze films. Al zes jaar lang ben ik opzoek naar erotische films, die vrouwen aanspreken. Zowel speelfilms met een goed verhaal en prikkelende scènes, als porno komen aanbod. Regelmatig nodig ik een aantal vrouwen uit om de voorselectie die ik al gemaakt heb bij mij op de bank te komen beoordelen. En dit zijn altijd zeer enerverende middagen. Voor diegene die ze hebben meegemaakt vaak voldoende stof om nog weken over te vertellen met rode konen en veel enthousiasme in de stem.

De workshop, die ik, samen met de hulp van een tiental vrouwen zal gaan verzorgen volgende week zaterdag zal een Shespot-filmmiddag in het groot worden met 75 vrouwen. Er is een panel van deskundigen, waar onder andere Jennifer Lyon Bell in zit. Zij is film regisseur en maakt sexfilms vanuit het vrouwelijke perspectief. Maar we laten ook vijf fragmenten van verschillende sexfilms zien, en de zaal mag stemmen, welke ze mooi, of opwindend, of walgelijk vinden. Ik ben dus in mijn voorraad films gedoken en ben ze weer op nieuw aan het bekijken om de goede selectie te maken. Er komt dus weer heel veel bewegend vlees voorbij met de daarbij behorende geluiden. Dus nu weet je het. Als je ergens vreemde geluiden hoort de komende tijd, stoor me dan niet, want ik ben aan het werk.

Geplaatst in Workshop sexfilms | Getagged , , , , | 1 reactie

Bitterzoet

Geplaatst op 24 oktober 2007 door Auteur
opzij  “Ga je mee?” Vroeg mijn vriendin, “maandagavond naar Women-inc.? Het onderwerp is, hoe tevreden de Nederlandse vrouw is.” Natuurlijk antwoordde ik positief. Want de maandagavonden in het pakhuis “Willem de Zwijger” zijn altijd leuk, interessant en ik ontmoet er veel leuke vrouwen. Soms mondt de nazit uit in een zeer gezellig samenzijn, waarbij de persoonlijke ervaringen en de witte wijn in overvloed is. Niets vermoedend stapte ik nog even snel de toilet in, voor dat het rondetafelgesprek zou beginnen. Wie schets mijn verbazing, daar trof ik Cisca Dresselhuys aan. “Jij ook hier?” reageerde ik verrast. Want ik ken Cisca nog van vroeger. Jarenlang was ik lijntrekster geweest van Opzij, toen de opmaak nog met de hand geschiedde. Maar er hadden ook foto’s van mij in Opzij gestaan en ik had diverse malen met Cisca gesproken over het opzetten van een website.  Hierbij had ze me stevig aan de tand gevoeld, of ik wel voldoende als feministe in het leven stond. Uit haar margrietreactie begreep ik, dat het herkennen slechts van een kant kwam. “Ja meisje, ik moet hier vanavond optreden.” “Meisje,” brieste ik terug en ging naast haar staan, “pardon, ik ben een stuk groter dan jij.” Ze kwam tot aan mijn schouders. De discussie vond plaats in de grote bovenzaal. De hoofdredacteur van de “Margriet“en de “Opzij” trekt altijd meer publiek. Het eerste uur werd vooral besteed aan voorstellen en een promofilmpje naar aanleiding van de grote Margriet-Opzij enquête, die al veel pers had gehaald. Daarna brak de discussie los. Met name de uitkomst, dat slechts 12% van de huidige Nederlandse vrouw het moederschap op de plaats stelde wekte veel verbazing. Uit de zaal werden kritische vragen gesteld over hoe de vraagstelling was geweest. Of de uitkomst niet anders geweest zou zijn, als de vraagstelling anders geformuleerd was. Een zeer terechte opmerking in mij ogen. Maar deze vraag werd snel van de tafel geveegd. De enquête had zijn doel bereikt, en dat doel was publiciteit, werd er vanachter de tafel geantwoord. Uit de verdere discussie kwamen eigenlijk niet veel nieuwe gezichtspunten naar voren. Het was niet echt een verrijking van mijn inzicht. Maar er bleef wel een bittere nasmaak achter. Gelukkig maakte de gezellige nazit veel goed. Cisca heb ik beneden in het café niet meer gezien.
Geplaatst in Uit het gewone leven | Getagged | Een reactie plaatsen

Consuminder pink

Geplaatst op 18 oktober 2007 door Auteur

Het is oktober en overal wordt je met roze lintjes om de oren geslagen. Een tijdschrift vraagt volop onze aandacht en vele weblogs promoten Pink Ribbon. Je komt er niet om heen. Een roze ladyfoon, speciale make-up, horloges, sjaals. Het motto is koop meer en steun het goede doel. Het schijnt dat iedereen positief mee doet. Geen enkel kritisch geluid.

Een hele goede vriendin van mij heeft net borstkanker gehad. Ze is nog maar 35 jaar oud en ineens werd een groot gat geslagen in haar leven. Het was een harde en nare periode. Operatie en bestralingen beheerste ineens haar bestaan en de drang om te overleven. Geen zonnige vakantie meer, maar regelmatige tochtjes naar het ziekenhuis. Ze krabbelt er langzaam weer overheen en is dapper weer begonnen met werken. Om te beginnen met twee uurtjes. De eerste keer, dat ze weer op haar werk verscheen werd ze geconfronteerd met het Roze tijdschrift. En dat had ze nu net niet nodig. Een heftige huilbui kwam los.

Als je niet beter weet, dan lijkt Pink Ribbon een goede promotie, om het onderwerp borstkanker onder de aandacht te brengen. Want zeg nu zelf, wie heeft er niet een moeder, of een vriendin in de omgeving, die er mee te maken heeft gehad? Elke vrouw kan bijna uit ervaring spreken over de ingrijpende gevolgen, de harde confrontatie, het leed en het verdriet. Geen roze wolken maar harde werkelijkheid.

Gelukkig zijn er wel enkele tegengeluiden. “Tink befor you pink” is zo’n organisatie, die kritische kantekeningen zet. Ook Karin Spaink, die zelf borstkanker heeft gehad laat kritische geluiden horen:
“Die toon is gelukkig iets verbeterd, maar het akelige consumentisme – ik schreef er vorig jaar al over – is alleen maar verhevigd. Bedrijven geven een schijntje van hun omzet weg en verschaffen zich voor een prikkie, aftrekbaar van de belasting, op onze kosten een fijn geëngageerd imago. Strijd mee tegen borstkanker, koop een roze Hetty stofzuiger! Strijd mee tegen borstkanker, koop  een KPN mobieltje! Strijd, koop! Wees een held, consumeer! Het is een moderne aflaat voor de consument.”  

Lees ook haar column in het Parool van een jaar geleden.

Maar ook Shespot heeft aan den lijve ondervonden, dat Pink Ribbon een goed geoliede PR-machine is, die hun eigen imago belangrijker vinden dan een gift. Lees “Het e-woord” en wees verwonderd. Dus voor mij is het motto van oktober: consuminder pink

Geplaatst in Over Shespot | Getagged , , , | 4 reacties