Zondagochtend gevoel

Geplaatst op 21 mei 2006 door Auteur

Zondag 21 mei
11 uur in de ochtend
Het weer is een stuk rustiger geworden. Wel grijzen luchten en natte straten.
De regendruppels glinsteren op de pas gepoetste autodaken.
Het was een kort nachtje. De weblog houd me bezig maar ook de voorbereidingen voor de presentatie van aanstaande woensdag.
koffie-0Onder het genot van een espresso nemen we nog alle dingen door, die nog gedaan moeten worden, of waar nog aan gedacht moet worden. Het is nog een leuk lijstje. Bloemen, fotograaf, hapjes, de draaitafel voor de DJ en nog een paar kleine dingen. Zal ik toch vandaag nog maar even langsgaan om alles door te spreken? Of zal ik Pauline, die me helpt bij de organisatie, eerst bellen? Of kan ik beter alvast gaan nadenken over wat ik woensdag wil gaan zeggen? Even snel op het Shespot-forum kijken. Zijn er al reacties? Was het leuk gisteren avond? Heeft iedereen zich vermaakt? En wat hebben ze allemaal nog gedaan, nadat ik de groep verlaten heb om halftwaalf? Het is nu elf uur in de ochtend en waarschijnlijk zijn ze nog niet wakker.
Er staat slechts één reactie: “het was FANTASTISCH”
11 uur in de avond
Het is bijna tijd om naar bed te gaan. Morgen weer een drukke dag. Eerst een paar uur naar de hogeschool, waar ik les geef. De rest van de dag kan ik me dan weer storten op de voorbereidingen van de presentatie van woensdag. Vandaag heb ik de hele dag het Shespot-forum in de gaten gehouden en dan voornamelijk dat ene topic: “Shespotmeeting”. Hoezo internetverslaving? Ik word beloond, vanavond zijn er een aantal grotere verslagen op het forum verschenen. Leuke verhalen om te lezen. Ik kan het niet laten er hier een kort stukje uit te citeren:
“Ik fladder van het ene gesprek naar het andere en ondertussen kijk ik om me heen. Een hand op een schouder, een zoen, een glimlach, geanimeerde gesprekken… Wat een bijzonder gezelschap, wat een warmte, wat een respect! Ik voel een glimlach opkomen vanuit mijn hart. Ja, dít is Shespot ten voeten uit.”
Yes!!!   Daar doe ik het voor ;-))

Geplaatst in Weeklog Volkskrant 2006 | Getagged , | Een reactie plaatsen

Shespot gevoel

Geplaatst op 21 mei 2006 door Auteur

Zaterdagavond 20 mei
Vanavond is er weer een IRL-meeting van een aantal Shespotters, vol overgave georganiseerd door Shazia en empeejeetje. De meiden zijn er al weken, zo niet maanden mee bezig. De datum is eind maart vastgesteld. Onder de naam van “meeting-feestcommissie” is er een topic geopend op het Shespot- forum waar iedereen op kan reageren en zich kan aanmelden om mee te doen. Er zijn cadeautjes bedacht en er is zelfs een prijsvraag uitgeschreven. De aanmeldingen stromen binnen. Eerst is er een gezamenlijk eten, en daarna een kroeg waar zowel gepraat als gedanst kan worden. Want het Shespot-volkje mag graag de beentjes van de vloer lichten. Niet allemaal, dus er moet altijd iets zijn voor elk wat wils.
IRL-meeting-ShespotAls ik om halftien de kroeg in stap zijn er al zeker 20 Shespotters, gearriveerd uit het restaurant. Elke keer als de deur opengaat is het de vraag wie er binnenkomt: een gewone kroeggast of een Shespotter. Het ene voorstelrondje volgt na het andere. Ongeveer vijf mensen ken ik van gezicht, met naam en nickname. Een veel groter aantal ken ik alleen van nickname, doordat ik het Shespot-forum modereer. En dan zijn er natuurlijk de mensen van de chatbox. Ik vind het wel grappig om me ook met mijn nickname voor te stellen. “Hoi ik ben Katja”. De reactie is soms hartverwarmend. “O, ben jij DE Katja?” Verrassing is in de ogen te lezen en dat geeft me weer een warm gevoel.

Na een uur zijn er 30 tot 40 Shespotters die zich vrolijk mengen tussen het andere publiek, maar toch altijd herkenbaar door de zeer geanimeerde manier, waarmee ze met elkaar aan het praten zijn. Ze stralen verbondenheid uit, herkenning en energie. Sommigen kunnen het niet nalaten elkaar innig te omhelzen. Hier is vast meer aan de hand ;-).

De uitnodigingskaarten voor woensdag branden in mijn tasje. Want woensdag is de grote dag. Dan organiseer ik een feestelijke presentatie van het derde Shespot-boekje en tevens het lustrum van Shespot. Ik heb iedereen van deze groep wel een pm-etje (private message) gestuurd via het forum, maar misschien zijn er nog mensen die dit niet gelezen hebben. “Kom je woensdag ook?” Gelijk enthousiaste reacties. En degenen die niet kunnen azen op een manier om alsnog te kunnen. Shespot heeft inmiddels een trouwe aanhang.

Ik schuif bij Glu aan het tafeltje: “Shespot blijft topkwaliteit op het gebied van erotiek,” zegt hij uit de grond van zijn hart. Dankbaar hoor ik hem aan. Wie ben ik, om dat te bestrijden. Dit was mijn bedoeling en mijn opzet vijf jaar geleden. Kan alleen maar heel blij zijn, dat het ook zo overkomt. Knipoog memoreert weer de cursus voor vrouwen, die ik ooit in 2002 heb georganiseerd. Het is jammer dat deze geen vervolg heeft gekregen bij gebrek aan een goede cursusleidster. Er is zeker behoefte aan.

Met Glu neem ik kort alle voorgaande IRL-meetings door en we doen tevens een poging om het aantal langdurige relaties in te schatten, die ontstaan zijn dankzij Shespot. Een jong vrouw, met een bloemrijke nickname stormt op me af. Ik ken haar niet. Ze straalt vol levenslust en begroet diverse Shespotters met een dikke zoen en een warme omhelzing. Ze vertrouwt me toe dat ze Shespot kort geleden pas ontdekt heeft. De muziek staat ondertussen loeihard. Ze gilt in mijn oor. “Ik ben zo blij dat ik Shespot ontdekt heb. Hier voel ik me thuis, hier krijg ik herkenning. Sinds Shespot weet ik dat ik niet gek ben.” Het aantal decibellen is te hoog om door te vragen, maar ik vermoed wat ze bedoelt. En ik merk dat ze zich als een vis in het water voelt.

Het is een bont gezelschap bij elkaar. Iedereen is op zijn of haar manier uniek en eigen. Stuk voor stuk pracht mensen. Met een goed gevoel stap ik de deur uit, in de volle overtuiging, dat het weer een zeergeslaagde avond zal worden.

Geplaatst in Over Shespot, Weeklog Volkskrant 2006 | Getagged , | Een reactie plaatsen

Het Libelle gevoel

Geplaatst op 20 mei 2006 door Auteur

Zaterdag 20 mei
De regen klettert op het balkon en de takken van de blauweregen zwiepen heen en weer. Dit is weer om weer snel terug te kruipen onder het grote dekbed. Het is negen uur. Te vroeg om op te staan op een zaterdag, het begin van het weekend. Maar Tonnie moet geld in de parkeerautomaat werpen, want dit is Amsterdam.

Met de krant, koffie en een peuk kan het weekend ritueel beginnen. Knus aan de grote tafel wordt de krant verdeeld. Lekker langzaam wakker worden. Maar in een klap ben ik klaar wakker. “Hier staat het, je naam in het rood” en Tonnie wijst me de bewuste pagina in de Volkskrant aan. Het is echt, het staat er. Ik moet een weblog schrijven deze week.

libelle-zomerweek-03Het is al meer dan drie dagen slecht weer. Storm met af en toe regen. Takken liggen op de straat. Vlaggenmasten zwiepen heen en weer. Het mooie lente weer, dat we de afgelopen twee weken hebben gehad is in een klap over. Het lijkt wel herfst. Ik denk aan de Libelle Zomerweek, die op dit moment gehouden wordt op het strand van Almere. Het zal daar nu geen pretje zijn.

Onwillekeurig denk ik terug aan die keer dat ik voor het eerst een Libelle Zomerweek heb meegemaakt. Het was in 1998. Ik was net begonnen in mijn nieuwe job als internetpublisher bij Libelle en de voorbereidingen van de Zomerweek waren in volle gang. De Libelle site was nog maar net 3 maanden in de lucht en ik had de schone taak gekregen er een succes van te maken. Toen was het heerlijk weer. De zon scheen en iedereen was vrolijk en opgewekt. Met veel stuntwerk was er ook een eigen Libelle-internet-tent gekomen. Midden op het strand stond er een tent met tafeltjes, stoeltjes en computers, aangesloten op het internet. En daar stonden we met een ploegje enthousiaste vrouwen, die ik via het web had opgetrommeld de bezoeksters te verleiden om achter de computers plaatst te nemen. Om vrouwen kennis te laten maken met internet en natuurlijk met de website van Libelle zelf. Om het half uur gaf ik daar een eenvoudige workshop, waar de deelnemers zelf de vertrektijd van hun trein konden opzoeken, konden kijken wat de weersvoorspelling was en natuurlijk een berichtje konden sturen naar de redactie van Libelle.

In de opening van de tent sprak ik de passerende vrouwen aan.

“Mevrouw, wilt u eens proberen wat je allemaal met internet kunt doen?” Vaak was het antwoord: “Dat is niks voor mij, dat is meer iets voor mijn man” Ik besloot een andere tactiek te gebruiken.

“Mevrouw weet u dat u heel kunt vinden op het internet? Waarin bent u geïnteresseerd?” Prompt reageerde ze: “Kantklossen”. Help, dacht ik bij mezelf, dat is nu echt een onderwerp waar ik totaal niets van afweet. Toch typte ik “kantklossen” in het venster van de zoekmachine. En tot mijn grote opluchting kwamen er pagina’s te voorschijn over kantklossen. De eerste pagina was helemaal raak. Ze werd helemaal enthousiast. Op de pagina stonden patronen, maar er werden ook namen genoemd van mensen die ze kende. Ze wilde direct meer. Ze was om, ze werd enthousiast over internet als een fantastische bron van informatie.

De workshops sloegen aan en de vrouwen mailde massaal leuke berichtjes naar de redactie. Het blad moest doorgaan, dus de helft van de redactie zat op kantoor in Haarlem en hadden geen feeling met wat er op het strand bij Almere gebeurde. Zo was het al die voorgaande jaren ook gegaan. Tijdens de Zomerweken was de redactie ineens in tweeën opgesplitst. De thuisblijvers moesten doorwerken aan het blad, terwijl de andere helft zich kon onderdompelen in hun doelgroep en het Libelle gevoel letterlijk aan den lijve ondergingen.

Toen ik weer op de redactie kwam en daar aan de achterblijvers uitbundig wilde vertellen wat we allemaal hadden meegemaakt, bleek dat al niet meer nodig te zijn. De muren, de glaswanden en de deuren waren behangen met prints van de emails die de enthousiaste Libelle lezeressen bij ons in de internettent hadden ingeklopt. Er was bijna geen plekje meer vrij. Elke mailtje was uitgeprint en opgehangen. In Haarlem leefden ze helemaal mee met wat er op het Almeerderstrand gebeurde. En toen wist ik het, ik had de redactie mee. Hun eigen Libelle site was ook een verrijking voor hun eigen werk. Ik hoorde bij de redactie en was een van hun.
Even een stukje nostalgie. artikel van Wilma de Rek in de Volkskrant van 12 december 1998.

Een

Geplaatst in Weeklog Volkskrant 2006 | Getagged , , , , | Een reactie plaatsen